Η ιδέα γεννήθηκε τις ημέρες των κινητοποιήσεων για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της “Δωδώνης”. Μετά από τρία χρόνια περίπου η ιδέα ωρίμασε και 7 από τους 25 παραγωγούς διαθέτουν ολόκληρη την παραγωγή τους στην κίνηση. “Είδαμε πολλούς παραγωγούς να αποσύρονται τα τελευταία χρόνια. Είμαστε 50άρηδες και θεωρούμαστε… νέοι στο επάγγελμα. Το επάγγελμα πρέπει να υποστηριχθεί, ώστε να συγκρατηθεί ο αριθμός των εργαζομένων που συνεχίζουν, αλλά να μπουν και καινούριοι”.
“Απευθείας από το ζώο στον καταναλωτή”
Η ομάδα των παραγωγών, παρά τις ελλείψεις σε υποδομές και κεφάλαιο, υπερέχει σε πολλά σημεία των βιομηχανιών, κυρίως στο κομμάτι της ποιότητας των προϊόντων. “Όπως βγαίνει το γάλα από το ζώο έτσι φτάνει στον καταναλωτή. Δεν γίνονται οι επεξεργασίες των εργοστασίων που αφαιρούν πληθώρα θρεπτικών συστατικών”. Έπειτα, αυτό που εκ των πραγμάτων, λόγω του όγκου της παραγωγής, δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν οι βιομηχανίες, είναι η άμεση μεταφορά του γάλακτος προς διάθεση.
Η συνεταιριστική κίνηση των παραγωγών συνεργάζεται με τοπικό γαλακτομείο των Ιωαννίνων, απ’ όπου προέρχεται και το σύνολο της παραγωγής. Στα ράφια των τοπικών καταστημάτων, σε όσα ράφια δεν καταλαμβάνονται από τις μεγάλες εταιρείες, οι πολίτες βρίσκουν το “Γιαννιώτ’κο”. Δηλαδή, αγελαδινό γάλα -πλήρες και light- καθώς και αγελαδινό αλλά και πρόβειο γιαούρτι. Στόχος τους είναι το εγχείρημα να μεγαλώσει και να αποδείξει ότι το γάλα και το γιαούρτι μπορεί να φτάσει με τον παλιό καλό τρόπο στο σπίτι μας.
Ζητούν στήριξη
Οι παραγωγοί ζητούν από την πολιτεία να “σκύψει” πάνω στα ζητήματα της κτηνοτροφίας και να ενισχύσει τις πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης των παραγωγών. Υποδομές και επιδοτήσεις μπορούν να δώσουν σημαντική ώθηση, όπως τονίζεται από τους κτηνοτρόφους. Η πρωτοβουλία που ξεκίνησε δίνει παράλληλα διέξοδο στην παραγωγή του γάλακτος, καθώς αφενός ενισχύει την ανάγκη για κοινωνική οικονομία, αφετέρου δεν αφήνει όλη την παραγωγή της Ηπείρου αποκλειστικά στην ιδιωτική, εδώ και τρία χρόνια, “Δωδώνη”.
Οι παραγωγοί, όπως τονίζουν, δεν ανταγωνίζονται την εταιρεία, αλλά προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Σημειώνεται ότι η ιδιωτικοποίηση της “Δωδώνης” δεν έφερε καλύτερες ημέρες για τη βιομηχανία, τους υπαλλήλους και τους παραγωγούς, όπως διέδιδαν τότε τα media, υποβαθμίζοντας παράλληλα τις αντιδράσεις. Οι απληρωσιές συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση, όπως καταγγέλλεται από κτηνοτρόφους, οι οποίοι δεν μένουν όμως με σταυρωμένα τα χέρια. Απαντούν με αυτοοργάνωση και πετυχαίνουν μικρά θαύματα που έχουν την προοπτική να γίνουν μεγαλύτερα, έχοντας ως μοναδικά τους μέσα την τέχνη της παραγωγής τη θέληση και τα ζώα. Μέσα από τη δική τους πρωτοβουλία, σε συνδυασμό με υποστηρικτικά κυβερνητικά μέτρα, εκτιμούν ότι θα ανοίξει ο δρόμος και για άλλες αντίστοιχες προσπάθειες, ρεύμα που ήδη έχει αρχίσει να σχηματίζεται πανελλαδικά, χωρίς ακόμη να υπάρχει η κυβερνητική υποστήριξη.