Ο διευθύνων σύμβουλος της Mastic Spa επικαλείται συγκεκριμένους λόγους για την αποχώρηση της εμβληματικής για τη Χίο εταιρείας, όπως η έλλειψη χωροθέτησης Βιομηχανικής Περιοχής ή κάποιου στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης για την περιοχή.
«Σήμερα, στα 2017, σήμερα, στα γεράματα μου, αποφάσισα να απογαλακτιστώ από τη Χίο. Ως εδώ ήταν! Παίρνω τα καλλυντικάκια μου, τα μηχανηματάκια μου, τα χεράκια μου και κινώ για άλλες πολιτείες. Όπου κι αν είναι, φτάνει να είναι μακριά από τη Χίο!» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μεταξύ άλλων, τονίζει ότι φεύγει μια παραγωγική μονάδα που ήταν – και παραμένει- μια πρότυπη και μοναδική μονάδα παραγωγής καλλυντικών σε ολόκληρο το Αιγαίο, με υπερπλήρως εξοπλισμένο χημείο.
Αναλυτικά το άρθρο του CEO της εταιρείας
«Πέρασαν αισίως 40 χρόνια από τότε που ο πατέρας μου δημιούργησε το πρώτο και μοναδικό (ακόμα και μέχρι σήμερα) εργαστήριο παραγωγής καλλυντικών σε ολόκληρη τη νησιωτική Ελλάδα!
Το 1977 ήταν, όταν η απόφαση του να ασχοληθεί με τα καλλυντικά συνδυάστηκε με την παράφορη αγάπη του για τη Χίο και αποφάσισε να δημιουργήσει στο νησί την παραγωγική του μονάδα.
Για 40 χρόνια, μπολιασμένοι κι εμείς μ’ αυτήν την ακαταλαβίστικη εμμονή του, να μην θέλει να αποχωριστεί τη Χίο, συνεχίσαμε την παραγωγική δραστηριότητα, μεγαλώσαμε, επενδύσαμε, τσουρουφλιστήκαμε από τους δέσμιους της μαστίχας και τόσες, πολλές ακόμα, ιστορίες «αγάπης και μίσους».
Σήμερα, στα 2017, σήμερα, στα γεράματα μου, αποφάσισα να απογαλακτιστώ από τη Χίο. Ως εδώ ήταν! Παίρνω τα καλλυντικάκια μου, τα μηχανηματάκια μου, τα χεράκια μου και κινώ για άλλες πολιτείες. Όπου κι αν είναι, φτάνει να είναι μακριά από τη Χίο!
Και δυστυχώς δεν λυπάμαι ούτε που το λέω, ούτε που το αισθάνομαι. (Έκτος βέβαια από τα εξαιρετικά παιδιά που με τίμησαν με τη συνεργασία τους και αναγκάστηκα να τα απολύσω.)
Θα περίμενα να νοιώθω τόσο θλιβερά, φεύγοντας από τον τόπο μου, την καθημερινότητα μου, τη βολή μου.
Όποια στιγμή όμως με ακουμπήσουν αυτά τα συναισθήματα, στο μυαλό μου, έρχεται η μορφή των παιδιών μου και χαμογελάω αυθόρμητα. Όχι, δεν πρόκειται να τα καταδικάσω στη Χίο! Τέλος! Δεν έχω αυτό το δικαίωμα.
Αλήθεια, γιατί γράφω αυτή την επιστολή; Ποιος νοιάζεται το που θα είμαι εγώ; Δυστυχώς, εκτός από τους γνωστούς που ξεφυσούν από ανακούφιση που φεύγω, ξέρω ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν. Κι όμως θα έπρεπε. Γιατί φεύγει μια παραγωγική μονάδα από τη Χίο. Και ρίχνει και κατάμαυρη πέτρα πίσω της.
Φεύγει μια παραγωγική μονάδα που :
•Ήταν – και παραμένει μέχρι χτες- μια πρότυπη και μοναδική μονάδα παραγωγής καλλυντικών σε ολόκληρο το Αιγαίο, με υπερπλήρως εξοπλισμένο χημείο, μεταξύ άλλων.
•Επένδυσε περισσότερα από 1.500.000 € με ίδια κεφάλαια για τον εξοπλισμό του εργαστηρίου.
•Απασχόλησε εκατοντάδες συμπολίτες μας.
•Έβγαλε την μαστίχα από την αφάνεια, παράγοντας στη Χίο περισσότερα από 250 διαφορετικά καλλυντικά είδη με μαστίχα.
•Διαφήμισε τη Χίο και τη μαστίχα της στα πέρατα της γης, με ολοδικά της χρήματα.
•Δημιούργησε το μεγαλύτερο Ελληνικό δίκτυο καταστημάτων καλλυντικών (MasticSpa), με 20 καταστήματα στην Ελλάδα, με καταστήματα σε Νέα Υόρκη, Μόντρεαλ, Άμστερνταμ, Τορόντο κ.λπ..
Μπορεί να ξεχνάω κι άλλα «κατορθώματα». Αλλά δεν έχει σημασία. Απολύτως καμία!
Γιατί, δεν τα γράφω για να μου πουν μπράβο. Ούτε να ευλογήσω τα αραιά γένια μου. Ούτε καν θεωρώ ότι «κάτι έκανα». Την δουλειά μου έκανα!
Γιατί φεύγω όμως;
•Γιατί πολύ απλά, ο κόσμος κοιτάει μπροστά κι η Χίος πίσω. Αποκλειστικά πίσω!
•Γιατί με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς και με σκοπό να μην προκαλέσω το κοινό αίσθημα περί «ηλιθίου» για τον εαυτό μου, η διατήρηση στη Χίο της επιχείρησης αυτής, στοίχισε περί τα 2.000.000 € στα 40 χρόνια λειτουργίας της (μεταφορικά, ταξίδια, παράλογα ενοίκια κ.λπ..)
•Γιατί μίζερος μπορεί να είμαι, αλλά δεν αντέχω τη μιζέρια που έχει σκεπάσει σαν αόρατος θόλος ολόκληρο το νησί.
•Γιατί δεν δέχομαι να αντικρίζω άλλο, κάθε πρωί, απλά και μόνο τις ομορφιές του νησιού μου και πέραν αυτού, μόνο οπισθοδρόμηση παντού!
•Γιατί δεν αντέχω να με διοικούν αποκλειστικά και μόνο οι «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».
•Γιατί δεν μπορώ άλλο να ακούω να με προσφωνεί η AEGEAN, καλό σας ταξίδι Κε Μ…, κάθε φορά που ταξιδεύω και πληρώνω το εισιτήριο 140€.
•Γιατί παθαίνω ταραχή, όταν όλοι φωνάζουν για την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ και όλοι πουλάνε τα πάντα πιο ακριβά.
•Γιατί δεν δέχομαι να πληρώνω 30€ μηνιαίο νταβατζηλίκι σε επιπλέον βενζίνη, μιας και είναι μόνιμα 20% ακριβότερη από της Αθήνας. Ναι, αυτή με τον μειωμένο ΦΠΑ.
•Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί…
40 χρόνια χρειάστηκαν για να αποφασίσω να σώσω τα παιδιά μου, απομακρύνοντάς τα από την «σύγχρονη Μακρόνησο».
40 ολόκληρα χρόνια, που περιμένω ακόμα να δω:
•Να γίνει χωροθέτηση ΒΙ.ΠΕ.! Να μπορώ να διατηρώ το εργαστήριο μου σε εξοπλισμένους χώρους, με λογικά ενοίκια, να βρω κι εγώ μια δυνατότητα ανάπτυξης.
•Nα μεγαλώσει το αεροδρόμιο της χούντας.
•Να γίνει μια εγκατάσταση ελλιμενισμού των κρουαζιερόπλοιων, κάπου στο λιμάνι που κατασκεύασαν οι Τούρκοι.
•Να τελειώσει η μαρίνα (αυτή είναι φρέσκια. Από το 1985…)
•Να βρεθεί ένας θεόσταλτος και να αξιοποιήσει την Χιακή Ριβιέρα ( Ναυτικός Όμιλος, χτισμένος από τη χούντα.)
•Να σταματήσω να μυρίζω τις ευωδιές του βιολογικού καθαρισμού.
•Να τελειώσει ο πιο γελοίος (από πλευράς σχεδιασμού) περιφερειακός του σύμπαντος.
•Να γίνουν τα Μεστά λιμάνι!
•Να ξανακούσω εκτός από ελληνικά και τούρκικα και κάποια άλλη γλώσσα από τουρίστα.
•Να δω ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης γι αυτό το μαρτυρικό νησί. Ένα τουριστικό σχέδιο ανάπτυξης.
•Να δω εκλεγμένο έναν ανιδιοτελή, έστω και με τον χαμηλότερο Μ.Ο. δείκτη ευφυΐας.
•Να διαβάσω ένα ΜΜΕ ανεξάρτητο…(λέμε τώρα. Έτσι για να βάλουμε και λίγο γέλιο στη ζωή μας.)
•Να, να, να, να, να, να …
Ποιος αλήθεια διαμαρτυρήθηκε ποτέ για το κόστος των μεταφορικών (εμπορευμάτων και ανθρώπων); Τη φορολογική εξίσωση ενός συνοριακού νησιού, με την Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα; Τη σταδιακή εξάλειψη του ποσοστού επιδότησης των ΕΣΠΑ των νησιών με την υπόλοιπη Ελλάδα; Και τόσα άλλα, για τα οποία και βαριέμαι να αναφέρω και τις λύσεις να προτείνω.
Φεύγω όμως «πλήρης ημερών» και περήφανος μιας και:
•Ποτέ μου δεν επιδόθηκα στο γνωστό σπορ των γνωστών και ό,τι έλεγα πίσω τα έλεγα και μπροστά.
•Απέτυχα, έπεσα, πτώχευσα, ξανασηκώθηκα και τούμπλαλιν, μα δεν έκρυψα τίποτα κι από κανέναν. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη μου παρακαταθήκη σαν άνθρωπος κι όχι σαν επαγγελματίας μόνο.
•Έμεινα όρθιος από τον λυσσαλέο και χυδαίο πόλεμο των Γανιάρη -Μανδάλα.
•Κατέδειξα τον αληθινό ρόλο και καταδίκασα στα Χιώτικα δικαστήρια τους Γανιαρομανδαλοκορεδες!
•Δημιούργησα την μεγαλύτερη μαστιχοβιβλιοθήκη με αποδεικτικά των «μαστιχοκατορθωμάτων» των δήμιων της μαστίχας (Ε.Μ.Χ.). Είναι σε ύπνωση, αλλά περιμένω ένα φυτιλάκι…
•Απέδειξα ότι τα περισσότερα προϊόντα του mastiha shop δεν περιέχουν μαστίχα και δεν παράγονται στη Χίο!
•Απέδειξα ότι το παντελόνι είναι περίεργο ρούχο. Πολλοί το φορούν, λίγοι το τιμούν. Μιας και για όλα τα «μαστιχοκατορθώματα» ενημέρωσα όποιον πολιτικό κινείται στο νησί κι όλοι έκραζαν «πα, πα, πα, το παπί»… Για μερικά ψηφαλάκια…
•Πέτυχα το ακατόρθωτο! Σε 40 χρόνια πέρασαν από τη Χίο ντόπιοι και «μουσαφίρηδες» 100αδες πολιτικοί – υπουργοί – πρωθυπουργοί. Ούτε ένας (!) δεν επισκέφθηκε ποτέ το εργαστήριο μας. Ο μοναδικός που μας στάθηκε ήταν ο Μάρκος ο Μεννής!
•Κατόρθωσα να με μισήσουν, με αληθινό «ζουμερό» μίσος, όλοι όσοι με τιμούν με το μίσος τους.
•Έζησα και άντεξα όσους πολιτικούς εξέλεξε «δημοκρατικά» (όπως μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε) ο Χιώτικοςλαός.
•Έμαθα, ζώντας τους, ότι το ρητό του Αϊνστάιν «δυο πράγματα είναι άπειρα. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και ως προς το πρώτο έχω κάποιες αμφιβολίες» γράφτηκε στη Χίο.
•Που με κατηγορούν ακόμα κι οι στενοί μου φίλοι, όπως και η οικογένεια μου, που αποτίναξα από πάνω μου τον δουλικό μανδύα του καθωσπρεπισμού και καταχερίζω δημοσίως τα πολλά δουλικά, που δυναστεύουν τη Χίο.
Φεύγω λοιπόν, μα πάντα θα είμαι εδώ. Γιατί όλα τα παραπάνω έδιωξαν τον Γιώργο σαν επαγγελματία. Εγώ εδώ θα είμαι πάντα!
Ξέρω ότι είμαι πολύ «λίγος» για να δώσω την παραμικρή συμβουλή.
Γι’ αυτό θα παρακαλούσα να διαβάσετε και να εμπεδώσετε τους παρακάτω στίχους του τεράστιου Γιάννη Ρίτσου:
«ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΟΥ ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ…»
Δεν έχει άλλο δρόμο η απελευθέρωση μας, από τα αμετροεπή ανθρωπάρια που μας κατάντησαν έτσι…
PS.: Την λατρεία μου για τη Χίο, δεν μπορείτε να μου την κλέψετε! Παρείσακτοι!»
